Πρόχειρη δημοσιογραφία...

Ολα ξεκίνησαν από το κύριο άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" την περασμένη Παρασκευή.

"ΠΟΙΟΣ ΝΟΣΗΡΟΣ νους του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ εισηγήθηκε τη φορολόγηση με κλίμακα της αποζημίωσης των απολυομένων;" έγραψε με το καταγγελτικό της ύφος η "αριστερή" εφημερίδα...

Μετά τα δάκρυα των γκόλντεν μπόις της δημοσιογραφίας άρχισαν να πέφτουν στρέιτ θρου:

"Είναι το αποτύπωμα αιμοσταγούς λογιστικής, η οποία περιμένει στη γωνία τους απολυμένους του μέλλοντος και φορολογεί τις αποζημιώσεις που ξεπερνούν τις 30.000 ευρώ με φόρους από 20% έως 40%". (Γιάννης Τριάντης, "Αιμοσταγής λογική", "Ελευθεροτυπία" 19.3.2010) 

"Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα την ώρα που το φάντασμα των απολύσεων πλανάται σε όλη τη χώρα να επιβάλει φόρο στις... αποζημιώσεις εργαζομένων λόγω απολύσεως; Είναι πέρα από κάθε λογική η φορολόγηση της δυστυχίας." (Σταύρος Ψυχάρης, "Η φορολόγηση της δυστυχίας", Βήμα 20.3.2010)

"Διότι τι άλλο από κοινωνικά ανήθικη είναι η φορολόγηση έως και με 40% της αποζημίωσης ενός απολυμένου; Τι άλλο από κοινωνικά ανήθικη είναι η εισβολή του κράτους σε αυτό που αποτελεί τη χειρότερη στιγμή ενός εργαζομένου; Και τι άλλο από κοινωνικά ανήθικη είναι η αφαίμαξη του βοηθήματος στο οποίο ο απολυμένος αποβλέπει για να ξαναφτιάξει το μέλλον του και να συντηρήσει το δύσκολο παρόν του" (Γιάννης Πρετεντέρης, "Άδικο και ανήθικο", Βήμα 20.3.2010)

Και το καλύτερο:

Του Στάθη (Ελευθεροτυπία 21.3.2010)

Ήταν η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία που ο Στάθης με τον Τριάντη συμφωνούσαν με τον Ψυχάρη και τον Πρετέντερη. Για την ακρίβεια ο Τριάντης φιλοξένησε στην στήλη του το άρθρο του Ψυχάρη. Οπότε μπρούμε όλοι μαζί να ανακράξουμε: Εμπρός της γης οι απολυμένοι με μπροστάρηδες τα γκόλντεν μπόις της δημοσιογραφίας...

Η αλήθεια όμως ειναι διαφορετική:

"η νέα ρύθμιση όχι μόνο δεν επιβαρύνει, αλλά επιφέρει ελαφρύνσεις σε σύγκριση με το υφιστάμενο καθεστώς. Επιβαρύνσεις προκύπτουν μόνο για αποζημιώσεις απολύσεων πάνω από 150.000 ευρώ." (Τα Νέα 21.3.2010)

Οι επιβαρύνσεις ανά αποζημίωση έχουν ως εξής (ο πίνκας από την εφημερίδα Τα Νέα):

Προς τι λοιπόν το κλάμα; Ανέξοδος και δακρύβρεχτος λαϊκισμός; Τόσο πρόχειρη έγινε πλέον η δημοσιογραφία; Ή μήπως οι αποζημιώσεις των γκόλντεν μπόις της δημοσιογραφίας ξεπερνάνε τα 150.000 ευρώ;