Μια τυχαία συνάντηση...

Είναι γνωστό ότι τα μεγάλα πνεύματα συνανατώνται, αλλά εντελώς τυχαία. Ετσι την Κυριακή είχαμε μια τέτοια αναπάντεχη συνάντηση στον ΟΣΕ:

"Το χρέος του ΟΣΕ (γύρω στα 10 δισ. ευρώ) υπερβαίνει το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων. Παρ’ όλ’ αυτά, η κυβέρνηση πιστεύει ότι θα βρεθεί ένας καλός άνθρωπος, ένας καλός Χριστιανός, ο οποίος θα πάρει ποσοστό 49% του οργανισμού, θα αναλάβει τη διοίκηση, δηλαδή τον άθλο της συνεννόησης με τους συνδικαλιστές, κι από πάνω θα πληρώσει κιόλας! (Απορώ γιατί δεν προβλέπεται αυτός ο καλός άνθρωπος να τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και την Εκκλησία της Ελλάδος για το φιλανθρωπικό έργο του...)" (Στ. Κασσιμάτης, "Ζητείται ένας καλός άνθρωπος για τον ΟΣΕ", Καθημερινή 6.6.2010)

"Ή μήπως βρέθηκε το κορόιδο που θα αγοράσει το 49% συν το μάνατζμεντ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Ενώ, αντιθέτως, οι δημόσιες συμμετοχές σε τράπεζες και σε κερδοφόρους ή απλώς παραγωγικούς οργανισμούς (όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ ή το αεροδρόμιο) παραμένουν ανέγγιχτες. Απορίες που οδηγούν ευθέως στο ερώτημα. Κάνουμε αποκρατικοποιήσεις ή ψάχνουμε για κορόιδα;" (Γ. Πρετεντέρης "Το Βήμα" 6.6.2010)

Το δίλλημα που ο "έγκυρος" τύπος της χώρας μας βάζει είναι πολύ σοβαρό. Ψάχνουμε για έναν "καλό άνθρωπο" ή ένα "κορόιδο"; Τα υπόλοιπα ζητήματα φυσικά δεν αφορούν τα μεγάλα πνεύματα της δημοσιογραφίας. Π.χ. το χρέος των 10 δισ. δεν αφορά την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά τον ΟΣΕ στο σύνολό του και φυσικά θα πληρωθεί από το κράτος. Εδώ όμως τίθεται ένα ερώτημα τεκμηρίωσης αυτών των αφορισμών: πότε πρόλαβαν οι γνωστοί αρθρογράφοι κι έναναν την οικονομοτεχνική μελέτη για να διαπιστώσουν ότι το 49% μαζί με το μάνατζμεντ της ΤΡΕΝΟΣΕ δεν συμφέρει;